Restauratie van een Mostard Yvonne Benjamin , Bouwjaar 1965
(Of wat te doen aan de natte plek) Op een COC Meeting ( Camping Oldtimer-Club in Duitsland ) in 2012 zijn we tijdens een wandeling op het terrein van de meeting verliefd geworden op een Nederlands caravan model Mostard Yvonne. We waren zelf tijdens deze meeting aanwezig met een VW T2 met Westfalia Uitrusting. Maar stiekem waren we al op zoek naar een voertuig met meer ruimte of een tweede kamer. Na onze ontmoeting met de Mostard Yvonne besloten we ervoor te gaan. We gingen op onderzoek uit en ontdekten dat in Duitsland slechts een handvol van deze caravans bij het kantoor voor wegverkeer stonden geregistreerd, waarschijnlijk omdat de TÜV ( APK ) problemen zou kunnen maken bij de keuring. Dat was een teleurstelling, want we woonden dicht bij de Nederlandse grens en speelden met de gedachte om een Mostard Yvonne te importeren. Maar we gaven niet op, en hebben daarom onverwacht snel toch in het COC het door ons gewenste model gevonden. Hier had een lid uit Augsburg (D) zijn Mostard Yvonne in de rubriek COC advertenties vermeld. Het had waarschijnlijk zo moeten zijn, deze caravan was voor ons bestemd en na 14 uur rijden en bijna 1200 km hadden wij een nieuw familielid. Als trotse eigenaars van deze bijzondere caravan werden natuurlijk meteen de vakantieplannen opnieuw bekeken. Met VW-Bus, 3 kinderen, 3 fietsen en ongeveer 20 kilo nagellak voor de 16 jaar oude dames aan boord, ging het nu richting Frankrijk. Met op de trekhaak natuurlijk onze “Yvonne” . Aangekomen op de camping waren we een echte attractie, alle andere kampeerders kwamen zich één voor één vergapen aan onze Yvonne. Meer en meer beseften we, dat we iets speciaals aangeschaft hadden. Helaas ontdekten de drie jongedames, die vanaf het begin de caravan voor zichzelf haddengereserveerd (en ons hadden gedegradeerd tot de VW-Bus) een natte plek en een enigszins muffe geur. Nader onderzoek bracht aan het licht dat onze Yvonne “ziek”was, en de nodige zorg nodig had....De behandeling/reparatie werd direct in het weekend gestart en zou uiteindelijk anderhalf jaar duren. Soms werden we gevraagd waarom we de caravan niet weg deden, om zo veel tijd en geld te besparen. Maar wie gooit er nu een familielid weg? Dus ... De caravan,voor het grootste gedeelte bestaand uit een licht houten skelet , was er zeer slecht aan toe. De met piepschuim gevulde tussenruimtes toonden een gruwelijke schimmelvorming. En ook de aluminium frontpanelen waren sterk beschadigd en niet meer te gebruiken. Na de afbouw van het GFK huisje van het chassis, was ook daar de beschadiging heel groot. God zij dank hadden wij een verwarmde garage met een professionele werkplek, waar de restauratie konden beginnen.Voor een krat bier hebben vrienden nieuwe vierkante buizen in het chassis gelast. Na het ruwe voorwerk kon de wederopbouw starten. Vele weekenden werden doorgebracht met zagen, snijden, schilderen, etc. . En hoe meer Yvonne werd teruggebracht in de oorspronkelijke staat, hoe groter de motivatie werd om de klus tot een goed einde te brengen. In een veel te vroeg stadium hadden we al nagedacht welke kleur de middenberm moest krijgen. Bijpassend oranje in de kleur van de VW-Bus of toch in het groen zoals van de VW-Kever? Maar tijdens het afschilderen gingen nog vele weekends voorbij, omdat het detailwerk veel meer tijd in beslag nam dan gedacht. Zouden we het opnieuw doen? Ja, maar nu het eerst gaan genieten van de Caravan op een van de volgende Oldtimer Meetings.We kijken er naar uit. Genoeg gezegd, de foto’s tonen hopelijk de reikwijdte van de restauratie .